Karczma [klimaty fantasy.Postacie fantasy]

Sindarion Maloneos

*Czując zbliżające się niebezpieczeństwo, wyciągnął łuk, założył strzałę i cicho i powoli wyszedł z karczmy. Na zewnątrz zobaczył Lunę i Hag. Podbiegł do nich, by spytać, co się dzieje....One nic nie odpowiadały, tylko wpatrywały się przerażone w ciemność......*

Lunarie Srebrzystooka

*przerażona wpatrywała się w ciemność przed sobą. Nagle przed nimi zamajaczył ogromny, niebieskawy kształt... sylwetka wielkiego, groźnego smoka. Zdawała się emanować dziwnym, nienaturalnym blaskiem który nieco rozjaśniał mrok..
Stwór widocznie był bardzo zły i ryczał głośno, spoglądając na trójkę towarzyszy, jakby chciał ich pożreć. Nie doczekawszy się żadnej reakcji z ich strony, rzucił się do ataku*

Hagrida Złotobrewa

*początkowo schowana za przyjaciółmi, nagle zebrała się w sobie. Wyrwała miecz z pochwy i rzuciła się na poczwarę ze wściekłym rykiem. Sprawnie uniknęła jego pazurów, zadała cios i... oniemiała. Zatrzymała się zdezorientowana. Nawet go nie drasnęła, miecz przeszedł przez ciało jak przez...powietrze, a nwet z mniejszym oporem. Smok tymczasem rzucił się wprost na nią*

Lunarie Srebrzystooka

Nie, Hag, nie....! *rzuciła się w stronę przyjaciółki; niestety za późno. Spojrzała na Sindariego i powiedziała stanowczo* Postaraj się... odwrócić jego uwagę.. choć częściowo. Ty jeden tu masz krztynę zdrowego rozsądku.
Domyślam się, czego chce ta zjawa.... acha, uważaj na nią *skinęła na Złotobrewę i zniknęła w ciemnościach nocy*

Sindarion Maloneos

*Sindarion, mając dobry wzrok i pewne doświadczenie w obcowaniu ze smokami, od razyu zauważył, że tak naprawdę to nie był smok, tylko jego DUCH. Nie mógł ich zabić, ani skrzywdzić, ale był w stanie ich nękać przez nawiedzanie. Dlatego Sindarion podjął rozmowę, znając trochę język smoków.....* Czego żądasz od nas?* Smok jednak nie słuchał go i zmieniając cel z Hagridy rzucił się na elfa.

Hagrida Złotobrewa

*chciała zerwać się, ale poczuła tylko ostry ból we wszystkich mięśniach; mimo wszystko uparcie próbowała się podnieść, ale nie była w stanie się poruszyć* Zamroziła mnie szkarada czy co?! *krzyknęła zapominając o przerażeniu. Jednak szybko wróciło. Zobaczyła, jak smok rzuca się w kierunku Sindariego...*

Lunarie Srebrzystooka

*Czarownica biegła w nieokreślonym kierunku, co chwilę potykając się w ciemnościach. Przeraźliwe ryki smoka zdawały się oddalać w miarę gdy przyspieszała krok, ale grzmoty nadal przewalały się nad ziemią.
Deszcz siekł niesamowicie.
Nigdy dotąd jej to nie przeszkadzało, ba, nawet uwielbiała moknąć i wsłuchiwać się w szum kropli... jednak teraz ulewa była przeszkodą. Spowalniała ruchy i zmniejszała (i tak już wystarczająco słabą) widoczność..
poza tym ten nieustanny szum, "ściana" padającej wody... była niczym mur odgradzający ją od rzeczywistości i towarzyszy. Nie wiedziała, czy jeszcze są cali. Nie miała też pojęcia, na temat swojej pozycji... czy jest sama?
A może w tym mroku czai się coś nienazwanego, drapieżnego... stwór żywiący się ludzkimi lękami, upiorna zjawa nocy?
Skarciła samą siebie w duchu za te myśli. Nagle przyszło jej coś do głowy.
Postanowiła zaryzykować... jednym ruchem dłoni machnęła różdżką, która zapłonęła bladym, srebrnym światłem.*
Od razu lepiej *mruknęła do siebie czarownica, teraz już świadoma swojego położenia. Tuż przed nią coś majaczyło w bladym blasku różdżki; lśniło trupiobladą poświatą...
Luna doszła do celu.
Znalazła zgrabiony łup smoczy, po który przyszedł duch.

Jednym susem znalazła się przy kupie drogocennych przedmiotów. Złapała garść złotych monet i już miała je zabrać spowrotem, gdy tuż przed nią pojawił się ogromny, zakończony kolcami, widmowy ogon...
Potwór zaryczał wściekle. Sądził, że pod jego nieuwagę chciała się dobrać do łupu. Jednym pacnięciem monstrualnej łapy wywołał dziki pęd powietrza.
Czarownica z impentem uderzyła o ziemię parę kroków dalej.
Niebo rozdarł piorun, trafiając w najbliższe drzewo. Zaczęło płonąć.*

Rathes Shilene

*nagle coś huknęło potężnie, drzewo zwaliło się na ziemię. Ciemność dygotała, rozrywała sie pod pałajacymi jęzorami ognia. Huki, trzaski i gromy mieszczały się z wściekłym staccato kropli.
W ciemności zamajaczyła jakaś postać. Biegła, coraz bardziej zbliżając się do kompani. Po chwili przystanęła, omiotła całą sytuację spojrzeniem szeroko otwartych oczu. Jej wzrok spoczął na moment na nieznanym jej elfie [no co? Razz

]*
Co się stało?! *krzyknęła, lecz jej głos zgninął w huku. Uniosła dłonie, starając się przypomnieć sobie właściwe zaklęcia. Ze zgrozą obserwowała, jak duch smoka rzuca się na elfa*

Sindarion Maloneos

*Widząc, że smok rzucił się w jego stronę, elf uciekł do lasu. Wszedł na jedno z drzew i czekał chwilę. Nie widząc nigdzie smoka powoli zszedł na ziemię... Ostrożnie zaczął iść w kierunku karczmy. Nagle zza drzew wyłonił się duch smoka...... który o dziwo nie rzucił się na Sindariona, tylko zaczął z nim rozmawiać * Pytałeś się, czego żądam, elfie? No więc żądam, aby wszystkie moje skarby zniesiono zpowrotem do jaskini, w której mieszkałem i będę mieszkał.... Daję wam wszystkim czas do jutra. Jeśli moje skarby nie wrócą na swoje miejsce, będę dalej was nawiedzał i nękał; aż do śmierci.....* Sindarion wysłuchał smoka i wrócił do karczmy....*

Rathes Shilene

*rozejrzała się zdezorientowana. Elf znikł, Luna.. Luny również nie mogła nigdzie zobaczyć. Na szczescie jej wzrok padł na Hag. Podbiegła szybko do dziewczyny, z pytaniem w oczach* Hag? Co... co tu się dzieje?

Hagrida Złotobrewa

Duch smoka *ryknęła, aż Rath cofnęła głowę* No co? Myślałam, że nie przekrzyczę wichury.. Pomóż mi, nie mogę się ruszać!

Lunarie Srebrzystooka

*czarownica ciężko podniosła się z ziemi, nieprzytomnie rozglądając się dookoła. Zauważyła smoka nieopodal i usłyszała jego groźne słowa. Zaklęła szpetnie. Właśnie tego oczekiwała... mimo że poczuła ból w ramieniu ("efekt upadku"- szkrzywiła się mimowolnie) ruszyła w stronę Hag. Widząc, że stoi nad nią Rath klepnęła elfkę w ramię i wrzasnęła na wojowniczkę*
Hag, do cholery jasnej, co wzięłaś z tego skarbu smoka?!

Hagrida Złotobrewa

No... *miała minę, jakby usilnie próbowała podrapać się po głowie* Eee... A miałam coś? *groźne spojrzenie Luny przywróciło jej pamięć* Takie korale. Czarne perły bodajże... Gdzieś to cholerstwo rzuciłam u siebie... *jęknęła z wysiłku, próbując ruszyć nogą* No odczarujcie mnie!

Rathes Shilene

*spojrzała na Hag i wymruczała zaklęcie. Wojowniczka znów mogła ruszać się swobodnie. Elfka okręciła sie wokoło, szukajac czegoś wzrokiem* A ten elf - to kto? Widziałam tu elfa...

Hagrida Złotobrewa

Och, to Sindari *przeciągnęła się* jak dobrze móc znów się ruszać *podskoczyła parę razy i natychmiast syknęła z bólu* Chyba to była lekka przesada... No, idziemy? *wskazała ręką drogę do karczmy; Luna popatrzyła na nią dziwnym wzrokiem, ale nie odezwała się*