Karczma

Dziecię Pentagramu

*doczołgał się do beczki z winem, z której na szczęście skapywał boski trunek. Po kilku kroplach doszedł do siebie* Są tu jakieś dziewice?! *krzyknął, podnosząc się z podłogi*

Hagrida Złotobrewa

Na mnie nie patrz *prychnęła pogardliwie, łypiąc nań spode łba. Stała oparta o ścianę tuż przy oknie i bawiła się kosmykiem włosów* Popytaj we wiosce, mają tam jakieś trzynastolatki *dodała jeszcze wciąż z dość nieprzychylnym wyrazem twarzy, po czym podeszła do lady i przeskoczyła ją, rozwalając coś przy okazji. Pustego na szczęście. Po paru chwilach gorączkowego strzelania szafek i butelek wyłoniła się stamtąd z dzbanem miodu* Może kielicha na zawarcie znajomości? *burknęła do przybysza zasiadając przy ławie* Ej Mściiiiiwek! *zerwała się nagle i przechyliła przez stół, wrzeszcząc tuż przy uchu miłośnika dziewic* Chodźże, no, miód jest! *nalała sobie nieco trunku, nie zwracając na siedzącego po drugiej stronie*

Dziecię Pentagramu

Miodu?! Chętnie! *podszedł do ławki i zasiadł obok wyglądającego na nieprzytomnego woja* A więc jak Cię zwą? *podniósł gowę i popatrzył na Hagridę* Bo jam jest Zbereźmir kij wie skąd, miłośnik dziewic, fallusów i zwieraczy *Powiedział to jakby był imś nadzwyczaj ważnym*

Hagrida Złotobrewa

Witaj więc, Zbereźmirze, w naszych hmm, nieskromnych progach *uśmiechnęła się ironicznie* Zwą mnie Hagridą, Złotobrewą czasem. I bynajmniej nie gustuję w dziewicach ani jakichkolwiek innych osobnikach płci żeńskiej *pociągnęła spory łyk i spojrzała w kierunku schodów* Nudno tu.

[Czopek, mówiąc o siedzącym naprzeciw miałam na myśli Ciebie, nie Mściwego, ale cjul Razz

]

Rathes Shilene

Schlej się, zabij kogoś, znajdź naiwnego młodzieniaszka we wsi, porwij dziecko, zażądaj okupu, zdemoluj karczmę, rzuć się na kogoś w dowolnych celach... Masz dużo opcji *czarnowłosa elfka obdarzyła Hag wymownym spojrzeniem, sama pochłonięta jakże pasjonującą czynnością - nawijaniem na palec włosów kosmyka* Swoją drogą, cicho coś się po Romenkowej miksturze...

Dziecię Pentagramu

Osz do diaska! Kim jest ta pani w czerni? *zaczął uciekać, gdy nagle zatrzymała go ściana i stracił przytomność*

Rathes Shilene

O. Czy ja aż taka straszna jestem? *z ust "pani w czerni" wyrwał się chichocik, w zasadzie to dość złośliwy. Spojrzeniem leżącego obrzuciła, ramionami wzruszyła* Jaka szkoda...

Lunarie Srebrzystooka

*Nagle z ciemnego kąta pomieszczenia wyłoniła się dobrze wszystkim znana, niska, blada postać, brzęcząca cicho i migocąca sporą ilością biżuterii, którą nosiła. Na jej ustach jak zwykle gościł cyniczny uśmieszek, a oczy błyszczały dziwnie, w trudnym do odgadnięcia wyrazie*
No proszę, jak widać sporo się tu zmieniło. Czy dużo ominęłam? *spytała bez wyraźnego zainteresowania i zasiadła na parapecie okna*

Romenna Natiale

No nareszcie! Gdzie się podziwałaś? No troszkę Cię ominęło... Poznaj... Zbereźmira. To ten tam przy ścianie, nieprzytomny? Wyglądasz na zmęczoną? Przygotować Ci coś do zjedzenia, picia?

Rathes Shilene

Właściwie, to nie ominęłaś niczego *spokojnym ruchem odgarnęła włosy z policzka, przeniosła spojrzenie na czarownicę, jej usta drgnęły lekko w kąciku, prawie niedostrzegalnie. Zdawała sie być nie do końca przytomna, nie do końca obecna. Po chwili dłuższej wstała* Nie wiem, czy to ten czas. Nie wiem, czy to właśnie ta noc. Ale gwiazdy są, jakie były, tylko niebo przybiera inny kolor. Dziś. Dziś, może jutro... Nieważne. Dziś trzeba wyjść, wstać, ruszyć tam, daleko... Bo stanie w miejscu jest powolną śmiercią. Stanie w miejscu jest obojętnością, stanie w miejscu jest ucieczką przed rozwiązaniem. *mówiła, nie wiedzieć, czy do siebie, czy do Luny, czy do wszystkich obecnych. Tylko oczy zalśniły lekko, smutno. Tylko na usta wychynął wreszcie uśmiech, bardziej tęskny, dziwny, niż radosny* Proszę Was.. choć nienawidzę prosić..

Lunarie Srebrzystooka

*Uniosła lekko brew* Jak widzę jak zwykle panuje drobna różnica zdań. Jedni mówią o poetyckich podróżach w nieznane i sensie życia, inni natomiast o jedzeniu i pijakach pod ścianą. Jak widze nasz wróżbita zawitał tu i... nieco się zabawił *kąciki jej ust wygięły się w złośliwym uśmiechu* Zacna Romenno, dzięki ci za troskę, lecz nie jestem głodna ni spragniona. Nie kłopocz się mną.

Rathes Shilene

*odrzuciła głowę do tyłu, gwałtownie, spokój uleciał tak nagle, jak się pojawił. Wstała, wstała szybko. Jakiś pergamin, dotąd trzymany w dłoni, spadł na podłogę. Nie podniosła go* Skoro tak... Trwajcie sobie, żyjcie. O ile to można nazwać życiem *prychnęła cicho i wyszła, w przelocie chwytając czarny płaszcz i narzucając go sobie na ramiona*

Romenna Natiale

Raaaath! Poczekaj! Co się stało?! *po czym wybiegła za Rath; chwilę później wróciła zdyszana* N-i-gdzie jej n-ie ma... Jakby się pod ziemię zapadła. A co to? *dopiero teraz zauważyła pergamin leżący na ziemi, podeszła, przeczytała tekst szybko i z bardzo zaskoczoną miną podała go Lunie* Zobacz to...

Rathes Shilene

*Pergamin natomiast zapisany był ściśle, choć plamiło go kilka sporej wielkości rozmytych plam. Wyglądał na fragment listu, długiego listu, zapisanego jakimś nieznanym pisma charakterem. Coś o przeszłość, przyszłości.. kilka zdań brzmiących jak brednie podszywającego się pod jasnowidza oszusta. A pod koniec proste polecenie. Proste żądanie. Aby iść, znaleźć go i dowiedzieć się Prawdy.
Nie wiedzieć, od kogo elfka list dostała, dlaczego, ani tym bardziej - co w związku z tym zrobiła. Pewnym było tylko to, że zniknęła - zapewne zagłębiając się w leśną gęstwinę*

Romenna Natiale

Co robimy? Przecież jej nie można zostawić, bo pojawi się za kolejne pół roku... *popatrzyła wymownie na całą kompaniję*