Karczma

Rathes Shilene

A czy ja coś mówię? Te dźwięki to silniejsze ode mnie... *objęła Hag w pasie, oparła się brodą o jej ramię i wpatrzyła w okno, dokładnie na wprost jej uroczej mordy widniejące. Za tym oknem świergotały jakieś niewinne ptaszyny, zieleniły się drzewa i uroczo błękitne niebo wisiało wysoko, na podobieństwo wyjatkowo kiczowatego tła tandetnego obrazu. Z ust elfki wyrwało się przeciągłe westchnienie*

Romenna Natiale

Moja babcia była... hmm... była... no cóż... była... Nie wiem. Nie znałam jej. *powiedziała zamyślona patrząc za okno* Pamiętnik znalazłam przypadkiem, pod podłogą... Właściwie to nie wiem czy to mojej babci. *nie skończyła, bo usłyszała niesamowity pisk, ni to radości, ni przerażenia; spojrzała w stronę Rath i Hag; obydwie leżały na podłodze, machając rękami przed sobą , wyglądały jakby chciały się bić ze sobą... scenka była osobliwa* Dziewczęta, co jest? Hmmm, to nie miało chyba tak działać...

Rathes Shilene

//Romenka, nigdy nie pisz, co robią inne osoby - bowiem jest to łamanie podstawowych zasad. Przymykam oko, ale pamiętaj Wink

*pociągnęła jasnowłose stworzenie za rękę, jednocześnie próbując wykręcić jej drugą, i z chichotem godnym szaleńca podejmowała próby unieruchomienia jej na ziemi. W powietrzu latały pióra - zapewne pozostałość po zmasakrowanej przypadkiem poduszce. Zaś jeden z uroczych bucików elfki poszybował poprzez pomieszczenie, prawie nie mordując niewinnej widowni*

Dziecię Pentagramu

*Wtem drzwi do karczmy otwierają się z hukiem i wpada do niej Szopa* Do króćset fallusów! Lejcie dobrego wina, bo skonam! *Opada na najbliższą ławkę z dość dużym hukiem. Oparł ręce na stole i zaspał*

Romenna Natiale

Wina... Nie ma. To znaczy jest w piwnicy. Trzeba sobie przynieść. A Ty kto właściwie? Wypadałoby się przedstawić, czyż nie? *powiedziała Romenka będąca nieco nie w humorze* No, dobranoc.

Dziecię Pentagramu

*Obudził się, usłyszawszy o winie* Jak to trzeba przynieść? Nie ma tu karczmiarza?! *wpadł w atak histerii i zaczął bluzgać każdego po kolei* Nazywam się Zbereźmir i przybywam... Ee... Skąd ja przybywam? *dopadł go atak amnezji połączonej z drgawkami zwracając uwagę wszystkich gości*

Hagrida Złotobrewa

E? *burknęła pod nosem, po czym podeszła do leżącego na ziemi wielbiciela fallusów...zapewne cudzych* Co ty? Oć... Odbiło ci? *dźgnęła go końcem miecza z dość zdegustowanym wyrazem twarzy*

Romenna Natiale

Amnezjowanych Zbereźmirów nie obsługujemy. Radź se sam, albo dojdź do siebie. Na razie wypij to. *powiedziała podając mu śmierdzącą miksturę swojej "babci"; nie chciał jej przyjąć, więc wlała mu ją do gardła czekając na reakcję*

Dziecię Pentagramu

Sto mieczy w zwieracz i topór w plecy! *krzyknął, od razu stając na prostych nogach* To było mocniejsze od tequili! Czy możesz podać mi przepis na tą miksturkę? *Uśmiechnął się milutko węsząc w tym sposobność do zbetonienia się*

Rathes Shilene

*jako, że Haguśka opuściła ją niecnie, elfka przeczesała dłonią włosy swe rozczochrane, skromnie zasiadła na jakimś zydelku, i założywszy nóżkę na nóżkę zaczęła się przyglądać efektom działania miksturki. Jak na razie wyglądało to typowo, tak wiec znudziwszy się oczy przymknęła, brodę o pobliski stolik oparła i wydała z siebie ni to pomruk, ni westchnienie*

Dziecię Pentagramu

*Jak stał, tak stał, a wyglądało t tak, jakby zastygł w bezruchu* Nie mogę się ruszyć! *krzyknął na całą salę* Coś Ty mi podała, wiedźmo?! *w tym momencie ktoś przechodząc obok niego nieopacze zahaczył ramieniem, co spowodowało przewrócenie się skamieniałego Zbereźmira* Do diaska! *zaklął siarczyście*

Rathes Shilene

*podniosła spojrzenie orzechowe na skamieniałego Zbereźmira i zacmokała cicho* Czy zdaje mi się, czy Twoją prawdziwą naturą jest bycie pomnikiem, panie? I to gadającym pomnikiem... ciekawa sprawa, dotąd nie znałam żadnej tego typu statuetki *podparła głowę ciemnowłosa na dłoni, ślepia nieco zmrużyła*

Dziecię Pentagramu

*Zbereźmir zauważył beczkę wina stojącą nieopodal, więc jedyną sprawną częścią ciała (czyli językiem) zaczął odpychać się w jej stronę.*

Rathes Shilene

Alkoholik *podsumowała, po czym znów oczęta przymknęła, przekręciła twarz, coby promień słońca, przedzierający się przez zalegajace okno pajęczyny, na jej policzek padał, i zanuciła coś cicho*

Romenna Natiale

Tylko nie wiedźmo! Nie poczuwam się. Twoja prawdziwa natura Cię opętała. Nie mieszaj tego z alkoholem. Może źle się skończyć. *powiedziała rezolutnie, patrząc na przesuwającego się językiem przybysza*